Over kroketten & nostalgie

Over kroketten

met een snuifje nostalgie

Halleluja, is het écht bijna Kerstmis? Yes! Nu al? Yes!

Vanaf eind volgende week mag je weer van de ene feesttafel in de andere rollen. En klinken, dat ook. Sàmen. Met je kroost, je familie. “Op een zalig kerstfeest, een voorspoedig nieuw jaar.” You know the drill.

Ook elk jaar opnieuw, nog voor de kroketten verteerd zijn, begint er wel iémand van’t gezelschap een zin met; “Vroeger, toen jij klein was …” Insert een al dan niet gênant verhaal.

En dan ben je vertrokken. Het ene verhaal volgt het andere op. Met wat geluk, haalt er wel iemand visueel ondersteunend bewijsmateriaal uit de kast.

Zoals de foto hieronder. Die illustreert ‘t verhaal dat bij ons regelmatig op’t menu staat. 😉

Ik, als kleine pagadder, op de arm van mijn grootvader (ons vake). En herken je die BV in z’n jeanshemd? Yes, ik was een Samson-en-Gert-fan. (Vooral Samson, iets minder Gert.) Elke zondagochtend zat ik hondstrouw voor de buis. 😉

Lang voor dat iconisch duo het Sportpaleis vulde, traden ze op in kleine, lokale zalen. Ook hier in’t dorp. Mini-me over the top enthousiast! Ik ging ein-de-lijk mijn idool ‘in’t écht’ zien. Het werd nog beter. Na die show, lunchten ze in de zaak van mijn ouders.

Big day voor mij!

De bel van’t restaurant weerklonk. (Yes, die van ons deed het wel. ;-))
De deur ging open. Gert Verhulst kwam binnen.

Mijn vake pakte mij op.

De deur ging dicht.

Geen Samson te bespeuren.

Nee, ik had geen oog voor ‘Gertje’. (Zie foto)

“Samson slaapt.” Wist ik veel dat mijn pluche held waarschijnlijk al ergens in één of andere opbergbox in de auto stak.

Dus yes, élk jaar opnieuw hoor ik hoe ik er zo naar uitkeek, hoe ik ‘t niet kon geloven dat Samson er niet was, hoe teleurgesteld ik was, … Als ik dan die foto zie, zie ik zo veel meer dan dat. Zélfs al is hij niet ‘picture perfect’. Ik zie familie. Connectie. Nostalgie. Ik zie wat écht telt. Dankzij die foto.

Dus als je op een kerstfeest in een trip down memory lane belandt, geniét ervan. 😉